Η θεμελιώδης διαδικασία περιλάμβανε την ενσωμάτωση ενός ζωντανού ήπατος σε ένα σύστημα υποστήριξης ζωής, το οποίο διατήρησε τον εγκέφαλο ενεργό. Το ήπαρ, όπως πιστεύεται, παρέχει εφέδρους μόρια ενέργειας, γνωστά ως κετονικά σώματα, που προστατεύουν τον εγκέφαλο από τραυματισμούς.
Η έρευνα επικεντρώνεται στην ισχαιμία, που συμβαίνει όταν τα όργανα στερούνται οξυγόνου και ενέργειας λόγω καρδιακής ανακοπής. Οι ερευνητές παρατήρησαν ότι ασθενείς με ισχαιμία στο ήπαρ εμφάνιζαν χειρότερη νευρολογική βλάβη σε αντίθεση με εκείνους που διατηρούσαν υγιές ήπαρ, γεγονός που τους ώθησε να ελέγξουν τη σύνδεση μεταξύ των δύο.
Για τη μελέτη, προκάλεσαν τεχνητή ισχαιμία σε 17 χοίρους, χωρίζοντας τους σε τρεις ομάδες. Οι εγκέφαλοι των χοίρων που δεν υπέστησαν ισχαιμία στο ήπαρ παρουσίασαν σημαντικά λιγότερη εγκεφαλική βλάβη. Ακολούθως, ανέπτυξαν ένα σύστημα υποστήριξης ζωής που μπορούσε να ενσωματώσει ένα υγιές ήπαρ στη διαδικασία.
Στην πειραματική διαδικασία, αρχικά οι εγκεφαλικοί ιστοί αφέθηκαν χωρίς υποστήριξη για 10 λεπτά. Στο σύστημα που περιλάμβανε το ήπαρ, η αναζωογόνηση της εγκεφαλικής δραστηριότητας επιτεύχθηκε μέσα σε μία ώρα και διατηρήθηκε καθόλη τη διάρκεια της εξάωρης παρακολούθησης. Εντυπωσιακά, οι εγκεφαλοι που είχαν αποσπαστεί για 50 λεπτά παρουσίασαν δομές συνειδητής δραστηριότητας για έξι ώρες.
Η έρευνα αυτή θα μπορούσε να έχει σοβαρές εφαρμογές στην ιατρική, καθώς με την ενσωμάτωσή του υγιούς ήπατος στη διαδικασία υποστήριξης ζωής οι γιατροί ενδέχεται να παρατείνουν την αναζωογόνηση ασθενών που έχουν υποστεί καρδιακή προσβολή. Οι πρόσφατες εξελίξεις στην γενετική επεξεργασία των χοίρων προσφέρουν νέες δυνατότητες επάρκειας οργάνων για αυτή τη θεραπεία.
Η εργασία των ερευνητών δημοσιεύθηκε στο EMBO Molecular Medicine, προσδιορίζοντας πιθανούς θεραπευτικούς στόχους για μελλοντικές παρεμβάσεις.
Πηγή: newsbomb.gr