Η θρυλική προσωπικότητα του κινηματογράφου υπήρξε αδιάφορη σχετικά με τις οικονομικές της υποχρεώσεις, σημειώνοντας: «Δεν υπέγραφα καν τις δικές μου επιταγές – τις υπέγραψε ο λογιστής μου και απλώς τις άφησα να περάσουν». Ήταν αβέβαιος για το ποσό των χρημάτων που ξόδευε, αναγνωρίζοντας ότι «είχα πενήντα εκατομμύρια δολάρια και μετά δεν είχα τίποτα. Είχα περιουσία αλλά δεν είχα χρήματα… Το ποσό των χρημάτων που ξόδευα ήταν τρελό».
Ένα παράδειγμα της παρανοϊκής του δαπάνης ήταν η πληρωμή 400.000 δολαρίων το χρόνο για ένα σπίτι στο οποίο δεν έμενε, καθώς και η αγορά 16 κινητών τηλεφώνων και 23 αυτοκινήτων, για τα οποία δεν είχε ιδέα πού πήγαν τα χρήματα. Όπως παραδέχεται, «Θα μπορούσα να πω ότι με εκμεταλλεύτηκαν. Θα μπορούσα να κατηγορήσω τους λογιστές μου. Θα μπορούσα να κατηγορήσω τη μάνατζέρ μου, τη Mary Bregman, η οποία με είχε βάλει σε κάποιο φορολογικό ”καταφύγιο”. Θα μπορούσα να κατηγορήσω τον εαυτό μου, αλλά τότε θα έπρεπε να αναλάβω την ευθύνη των πράξεών μου».
Έχοντας φτάσει ήδη στα 70 του χρόνια, ο Πατσίνο άρχισε να εργάζεται πιο σκληρά και να κυνηγάει τα χρήματα για να ανακτήσει τις απώλειές του. Η συμμετοχή του στην ταινία «Jack and Jill» προήλθε από ανάγκη, καθώς δήλωσε: «Για να είμαι ειλικρινής, το έκανα γιατί δεν είχα κάτι άλλο. Ο Άνταμ Σάντλερ με ήθελε, και με πλήρωσαν πολύ γι’ αυτό».
Πηγή: newsbomb.gr