Στο πλαίσιο αυτού του στρατηγικού δόγματος, η χρήση δυσανάλογης βίας καθίσταται κεντρική. Σύμφωνα με τον επίτιμο καθηγητή ειρηνικών σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Μπράντφορντ, Πολ Ρότζερς, τον Ιούλιο του 2006, ο Ισραηλινός Στρατός προχώρησε σε σφοδρές αεροπορικές επιθέσεις και χερσαίες επιχειρήσεις εναντίον των δυνάμεων της Χεζμπολάχ, προκαλώντας σοβαρές απώλειες. Ο στρατός στόχευσε κέντρα ισχύος της Χεζμπολάχ στη Νταχίγια, ενώ οι επιθέσεις επεκτάθηκαν και σε κρίσιμες οικονομικές υποδομές του Λιβάνου. Εκτιμάται ότι περίπου χίλιοι Λιβανέζοι πολίτες σκοτώθηκαν, εκ των οποίων το ένα τρίτο ήταν παιδιά, ενώ πολλές πόλεις και χωριά ισοπεδώθηκαν.
Δύο χρόνια μετά τον πόλεμο, το Ινστιτούτο Μελετών Εθνικής Ασφάλειας στο Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ εξέδωσε ένα έγγραφο που υπογράμμιζε τη στρατηγική αυτή. Ο συνταγματάρχης Γκάμπριελ Σιμπόνι του Ισραηλινού Στρατού προωθούσε το Δόγμα Νταχίγια, αναφερόμενος στην ανάγκη να στοχεύσουν οι επιθέσεις στις στρατιωτικές δυνατότητες της Χεζμπολάχ καθώς και σε οικονομικά συμφέροντα πολιτών που την υποστηρίζουν. Αυτό το δόγμα μπορούσε να οδηγήσει σε καταστροφή των μέσων βιοπορισμού των πολιτών, εντείνοντας τον αντίκτυπο της ισραηλινής στρατηγικής.
Επικεφαλής των ισραηλινών δυνάμεων στον Λίβανο κατά τη διάρκεια του πολέμου ήταν ο στρατηγός Γκάντι Έιζενκοτ, ο οποίος παρέμεινε διοικητής του γενικού επιτελείου μέχρι το 2019 και έκτοτε έχει επανέλθει ως σύμβουλος στο Υπουργείο Άμυνας του Νετανιάχου.
Πηγή: newsbomb.gr