Αμέσως μετά την ανάρρωσή του, ζήτησε να επικοινωνήσει με τη μητέρα του, χωρίς να γνωρίζει ότι είχε πεθάνει. Από την άλλη, η πιο τραυματική στιγμή του ήταν όταν είδε τον εαυτό του στον καθρέφτη: ένιωσε τρόμο αντικρίζοντας τον γκρίζο του εαυτό, αγνοώντας την απαλή διαδικασία γήρανσης των τελευταίων τεσσάρων δεκαετιών.
Τα τελευταία πέντε χρόνια, οι γιατροί και οι ψυχολόγοι έχουν συνεργαστεί με την οικογένειά του προκειμένου να τον βοηθήσουν να ιδρύσει νέες σχέσεις και να επαναφέρει τις χαμένες του αναμνήσεις. Με κάποιες πρόοδους, έχει αρχίσει να ανακτά κάποιες στιγμές από το παρελθόν, όπως το όνομα του πρώτου του εγγονού και κάποιες άλλες λεπτομέρειες από τη ζωή του, αλλά η πλήρης αποκατάσταση παραμένει μακρινός στόχος.
Τώρα, εργάζεται σε σχολείο, επανεξοικειωμένος με τον σύγχρονο κόσμο, αλλά εξακολουθεί να χρειάζεται βοήθεια προκειμένου να επανασυνδεθεί με οικογενειακές υποχρεώσεις, όπως αυτή του παππού. Παράλληλα, έχει αποδεχθεί την πραγματικότητα ότι οι φυσικές του ικανότητες δεν είναι πια οι ίδιες και ότι δεν μπορεί να κινείται όπως παλιά.
Παρά το γεγονός ότι δεν έχει λάβει καμία αποζημίωση για το ατύχημα και δεν γνωρίζει τις λεπτομέρειες του τραυματισμού του, ο Luciano συνεχίζει τη ζωή του προσπαθώντας να συνδεθεί με τα αγαπημένα του πρόσωπα και να συνδεθεί ξανά με τις γιορτές και τις παραδόσεις που έχει χάσει.
Πηγή: newsbomb.gr