Η Εξερεύνηση του Σχηματισμού Durupinar και η Σχέση του με την Κιβωτό του Νώε
Μετά από πολλές δεκαετίες εικασιών, ο σχηματισμός Durupinar, ένας τύμβος σε σχήμα βάρκας που βρίσκεται κοντά στα σύνορα Τουρκίας-Ιράν, έχει επανέλθει στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Όλα ξεκίνησαν το 1948 όταν ένας Κούρδος αγρότης εντόπισε το περίεργο αυτό εύρημα. Στη συνέχεια, το καλοκαίρι του 2021, μια διεθνής ομάδα επιστημόνων άρχισε να εξετάζει επιστημονικά τον σχηματισμό, προκειμένου να διαπιστώσει εάν θα μπορούσε να υπάρχουν ίχνη ανθρώπινης δραστηριότητας που σχετίζονται με την εποχή της Βίβλου.

Οι ειδικοί, οι οποίοι εργάζονταν με την υποστήριξη της «Ερευνητικής Ομάδας του Όρους Αραράτ και της Κιβωτού του Νώε», χρησιμοποίησαν σύγχρονη τεχνολογία για την ανάλυση του τύμβου. Η ομάδα, που περιλάμβανε επιστήμονες από πανεπιστήμια της Τουρκίας και των Ηνωμένων Πολιτειών, εργάστηκε με προσεκτικό σχεδιασμό και συγκρατημένη αισιοδοξία. Οι ερευνητές συλλέγουν σχεδόν 30 δείγματα εδάφους και πετρωμάτων, με στόχο να αποκαλύψουν τα γεωλογικά μυστικά της περιοχής.

Η έρευνα αυτή διεξήχθη στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης. Οι επιστήμονες επιχείρησαν να προσδιορίσουν την ηλικία και τη σύνθεση του σχηματισμού, αναζητώντας ενδείξεις παλαιότερης ανθρώπινης δραστηριότητας ή αποδείξεις ότι η περιοχή μπορεί να είχε κάποτε καλυφθεί από νερό. Τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά, με την ομάδα να ανακαλύπτει την παρουσία εμποτισμένων με πηλό και θαλάσσιων υλικών στο έδαφος, ενισχύοντας την υπόθεση ότι ο σχηματισμός πιθανόν να είχε γνωρίσει ένα θαλάσσιο περιβάλλον χιλιάδες χρόνια πριν.

Ο σχηματισμός Durupinar ταυτόχρονα «μιλά» στον παρατηρητή μέσω των φυσικών του χαρακτηριστικών. Ο τύμβος εμφανίζεται ως ένας τεράστιος λόφος διαστάσεων 538 ποδιών, που θυμίζει έντονα την πλώρη πλοίου. Πολλοί ερευνητές, καθώς και λάτρεις της Βίβλου, ελπίζουν ότι αυτό το φυσικό γεωμορφολογικό φαινόμενο μπορεί να αποκαλύψει την αλήθεια πίσω από τις ιστορίες της Κιβωτού του Νώε. Οι διαστάσεις του σχηματισμού φέρνουν μάλιστα στο νου την βιβλική περιγραφή της Κιβωτού: «Μήκος τριακόσιοι πήχεις, πλάτος πενήντα πήχεις και ύψος τριάντα πήχεις», κάτι που έχει οδηγήσει σε εικασίες ότι αυτή μπορεί να μην είναι απλή σύμπτωση.

Ο καθηγητής Δρ. Faruk Kaya, Αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου Agri Ibrahim Cecen, σημείωσε ότι σύμφωνα με τα προκαταρκτικά αποτελέσματα, οι ανθρώπινες δραστηριότητες στην περιοχή θα μπορούσαν να χρονολογούνται από την Χαλκολιθική περίοδο (5500-3000 π.Χ.), γεγονός που προσδιορίζει την περιοχή στα χρονικά πλαίσια των πρώτων πολιτισμών. Αυτές οι ανακαλύψεις ενισχύουν την πιθανότητα ότι η περιοχή αυτή ενδέχεται να χρησιμοποιήθηκε κατά την διάρκεια ή μετά από μια επική πλημμύρα.

Πηγή: newsbomb.gr